Memory error...

Błąd w odczytaniu pamięci podręcznej… Tak sobie zakpiła ze mnie pięknie przeglądarka internetowa i nie mogłam się dobrać do ulubionych stron… Cóż… Nie zaszkodzi mi zatem przerwa techniczna w pisaniu. Bo czasem wystarczy jedynie patrzeć na przypływy i odpływy, fala za falą, pozwolić się zbliżyć, pozwolić oddalić, nie chcieć od razu ubierać w formę, litery, słowa, kropki i ozdobniki stylistyczne. Nie musieć zapisywać. Nie musieć utrwalać. Nie musieć… Pozwolić odejść nawet najgenialniejszej myśli… Jeśli to TA myśl, powróci… Wierzę… Ufam… Więc… Nie zapisuję, choć tyle płynie… Mężczyzna i kobieta stoją na pomoście. Morze szumi. Mewy latają nad głowami. Samochód stoi na parkingu pod komisariatem. Okruszki ciasteczek. Chrupanie surówki. Rodriguez śpiewa o poranku. Cieki wodne. Uskoki tektoniczne. Miejsca mocy. Staruszka się uśmiecha. Czyjś pies idzie obok mojej nogi. Trawa tak pięknie się zieleni. Ptak kąpie się w kałuży. Ślady na piasku. Woda obmywa kamienie. Tylko tyle. Aż tyle. Jest chłodno. Rozleniwienie.

Błąd w odczytywaniu pamięci podręcznej… Oddech… Przerwa w myśleniu. Strefa objęta kwarantanną post-myślową. Tu się nie myśli. Nie dziś, nie teraz, nie z nim, nie z nią, nie w samotności. Dziś jest się z minuty na minutę tak po prostu. Reagując na to co konieczne. Albo i nie. Bicie serca. Uśmiechający się Dalajlama. Chilli  i wcale nie papryka. Delikatne poruszenie srebrnych włosów na młodej głowie. Ciało działa, produkuje, wstrzymuje, pompuje, oczyszcza, puszcza, trzyma, zakończenia nerwowe plotkują między sobą, przekazują sobie ściśle tajne informacje. Pozwolić sączyć się dniowi, bez planu, leniwie, właśnie tak bez pamięci o czymkolwiek. Może czasem, na chwilę coś się gdzieś przełączy, ale szybko dochodzi do spięcia, zwarcia układów scalonych i znowu…

Błąd w odczytywaniu pamięci podręcznej… Błogi relaks. Jedna minuta zdaje się masować drugą i wymianie nie ma końca. Do minut dołączają godziny, one też chcą odsapnąć, też wytchnienia im trzeba, by tak nie gnać po tarczy, by zatrzymać tych co za nimi biegną, by zapomnieć co to rano i że już jest wieczór i czas ruszyć. Mało słów, tyle ile trzeba, no może czasem kilka za dużo, ale potem cisza obcina nadwyżkę, albo zabiera nadmorski wiatr, albo ptaki biorą na swoje skrzydła i unoszą w sobie znane strony. Mnogość odcieni zielonego oszałamia zmysły. Żółte kwiatki podbiału zaczynają przekwitać. Nikomu nie jest żal. A już najmniej błogiemu relaksowi, który sączy się przez samego siebie. Bo czasem się przydaje…

Błąd w odczytywaniu pamięci podręcznej… Być poza tym, czemu nadaje się ważność. Bo ważność nie ma znaczenia, nie tu, bo tu się jest poza… Reset. Myśli porozumiewają się między sobą językiem migowym. Migają mi ich znaki zapytania. My naprawdę tak teraz jesteśmy poza? Dlaczego nie mamy kontaktu z tą panią? Co ona taka zatrzymana? Czy to jej minie? I co z nami będzie? No co? Jak to tak? Jak długo potrwa…

Błąd w odczytywaniu pamięci podręcznej…