Zwykły dzień...

Są dni, w których wszystko jest idealne, takie jakie być powinno, choć się tego wcale nie planowało, ba, bawet o nich nie marzyło. I w zwykłości takich dni, zdarzają się sprawy tak magiczne, że wszelkie słowa tracą sens. Są dni, które przynoszą zwykłość tak zwykłą, że aż kipi od niezwykłości, wystarczy drugi człowiek, jego rytm, jego czucie, jego obecność i chęć podążania we wspólnym kierunku, choć żadne nie wyraziło żadnego życzenia ni sugestii. Są dni, kiedy czujesz, że jesteś w odpowiednim miejscu, z odpowiednią osobą, w odpowiednim czasie, że wszystko ma sens, że miotanie się między pytaniami to głupia zabawa, że szukanie czegokolwiek to iluzja, że twoje istnienie ma znaczenie, choć nie potrafisz teraz powiedzieć jakie (i wcale się na to nie silisz…).

Są dni, w których warunki pogodowe nie mają żadnego znaczenia, gdzie liczy się tylko obecność, gdzie rozmowy przepływają przez dwie osoby i są rzeką niosącą cenne informacje, które pod koniec dnia i tak nie mają już znaczenia, ale nikomu nie jest żal. Są dni, w których picie kawy i czytanie gazet w odpowiednim towarzystwie zyskuje w swej zwykłości wymiar metafizyczności, bo chociażby towarzyszy mu słońce, ogrzewające dwie istoty. Są dni, kiedy spacer bulwarem zamienia się w zachwyt tym, co się mija. Są dni, kiedy teoretycznie niezdrowe jedzenie nie robi żadnej szkody w systemie trawiennym, bo rozpuszcza się w uderzającej dawce śmiechu. Są dni, kiedy maleńki niebieski ptaszek z żółtym brzuszkiem ląduje u twoich stóp i kiedy wydaje ci się, że on tylko na chwilkę, że zaraz odleci, on umiera w dłoniach tej, z którą chłoniesz dzień, a który wraz ze swą śmiercią zabiera COŚ z sobą i tego już nie ma, i lżej na piersi, i mniej boli… Są dni, kiedy półtorej godziny spędzone w kinie jest katharsis po którym dostrzegasz swój udział w Matrixie, milknie umysł, otwiera się nowa klapka… Są takie dni…

Czasem te wszystkie sprawy zachodzą w ciągu 12 godzin…

Są takie dni. Jest ich niewiele w życiu. Dla nich warto żyć. Wszystko to, co pomiędzy nimi to pomosty, a ich zadaniem jest doprowadzić cię do tej jednej chwili, bo to ją zapamiętasz, bo to ona wszystko zmienia, układa na swoje miejsce, daje moment pustki, w której wszystko dzieje się w zgodzie z tobą, twoim rytmem i wiesz, że nigdy nie było przecież inaczej… Naprawdę są takie dni…

Dziękuję. I wszystko jest jasne...