Soul waves...

Ileż fal jeszcze przypłynie? Ileż tak można raz smutkiem, raz radością płynąć? Skoki na trampolinie emocjonalnej. Wieczny głód, którego nie sposób zaspokoić. Ssanie duszy rządnej jeszcze i więcej… Wyjącej do księżyca. Ona krzykiem ptaków poderwanych do lotu. Wyczulona na najmniejszy ruch, zawsze na posterunku, gotowa się uczyć, gotowa napełniać czymś czego nazwać nie sposób. Jedzenie pełne milczenia przynosi jedynie chwilowe ukojenie. Więcej. Daj mi więcej, żąda. I wiem, że nie spocznie, a jej trzepot będzie słyszalny przy każdym moim oddechu. Tak na wszelki wypadek, bym nie zapomniała, bym szła dalej, bym sięgała głębiej i głębiej…

Jaskółczy niepokój, wieczna wędrówka od siebie do kolejnej siebie, rozedrganie liścia tuż po burzy spijającego łapczywie ciężarne krople… Duszo, tyś mi wszystkim czego pragnę… Ty uwodzisz mnie kiedy spoglądam w Twoje oczy, ty kusisz tak wdzięcznie, że dla ciebie przejdę po kamieniach, kolce się w moje włosy zaplączą, a stopy nie raz otrą zapędzając się na nieznane szlaki. Tyś tą, dla której idę i wędrówki nie przerwę. Tyś wybrała moje ciało i w nim zamieszkałaś. Czuję Twoje podmuchy… Lekką wibracją serca rozsyłasz fale, które sięgają dużo dalej niż moja fizyczna powłoka. Jedynie dla ciebie noce nieprzespane, godziny w zastygnięciu przesiedziane, dym kadzideł tańczący z twym drżeniem. I choć tyle ci dałam, ty chcesz jeszcze i jeszcze. A ja uległa jestem, bez cienia sprzeciwu daję. W transie chocholim podskakuję ku Tobie ufnie bo Ty mnie rzeźbisz, Ty wiesz to, czego ja nie wiem, Ty jedyna masz do mnie pełne prawo i choć nawet nie przybliżam się do odkrycia Twej tajemnicy, oddaję Ci siebie w całości…

Nie wiem czego szukam i czy jeszcze szukam… Wiem, że kiedy znajdę ta chwila zresetuje wszystkie wypełnione łzami, noce nieprzespane, trupy wyśnione, słowa niewypowiedziane, miłości takie i owakie. I ta chwila warta jest wszystkiego, co znam, co mam, co przeżyłam. I dla tej chwili umrę pokornie poddając się unicestwieniu, bo taka chwila jak TA spali mnie i wszystko to, co o sobie dotychczas wiedziałam… I kiedy nadejdzie będę wiedziała, że to ONA. I nie ma mowy o żadnych wątpliwościach, wahaniach, słabości, ucieczce. TA chwila zawładnie mną całkowicie. Przyniesie to, co ma przynieść. A dusza zaśpiewa: nareszcie…

Nie wiem kiedy, wiem, że nie będę się tego spodziewała, że będę w nieodpowiednio idealny sposób gotowa... Czekam. Jestem. Wierzę. Robię swoje.